Bu ilk günüm yani bunu yazmaya başlamamın ilk günü sanırım rahatlamak için bundan başka bir çarem yok...
Terkedilmiştim ilk önce ailem tarafından terk edildim küçüktüm canım yanıyordu ama anlamıyordum okulda herkes aileleri ile gelirken ben daha o aile kavramını bile geç kavramıştım keşke kavramasaydım bu kadar canım yanmazdı o kayaların üzerime yağmasının sebebi bu kelime olmazdı.
Daha doğumumun üzerinden belkide 1 hafta bile geçmemişti tiksinircesine Ocak ayında çıplak bir şekilde betona sokağa terkedilmiştim ama o zamanlar hayata tutunmam baya güçlüymüş öyle bir ağlamışım ki komşular sesimi duymuş ve annanemi aramışlar bir şekilde kurtulmuşum sonra annanem annem ve beni alıp bakmış bir süre daha hasta olan annem doğrusu babama deli gibi aşık olan annem babamı aramış ve ikimizide götürmüş beni yurda vermiş annemide berbat etmiş hala yaşadıklarını öğrendim ama benim ailem değillerdi onlar katilimdi. 9 yaşına kadar yurta kalmıştım annanem beni almıştı ve bilim bakalım neden para için elbette üzerimdne para almak icin beni koruyucu aile olarak almışlardı. Keşke almasalardı keşke kimseyi tanımasaydım gayrimeşru çocuk gibi muamele gördüm dövdüler aç bıraktılar yanlızlığı o zaman öğrendim İlk okulda Türkçe Öğretmenimi anne bildim ona tutunmaya çalıştım, ama yetmedi icimdeki boşluk dolmadı. Yine odaya kapatıldığım bir gün kuzenlerim televizyon izlerken Disney kanalında Weverly Büyücüleri oynuyordu o anda Selena Gomez hayranı olmuştum nedendi bilmiyorum ama bana bir hayal vermişti yaşama sebebi vermişti onu hep sevmiştim halada seviyorum. Liseye geçiyordum mezuniyet günüydü ben insanlardan korkan bir cocuktum içine kapanık ve korkak ona veda etmeye gidemiyordum ormanda saklanmış ağlıyordum sonunda ani cesaretle Türçe Öğretmenime sıkıca sarıldım ve ilk defa hıçkırarak ağlamıştım hissetmiştim belkide bir daha asla görüşemeyecektik ki öylede oldu ne kadar istesemde benden hep kaçtı hep bahane buldu gelmedi. Sonra Ankaraya taşındık Annanem ve Dedem boşanmıştı evsiz kaldık sokaklarda yattık zar zor bir ev bulduk bir emlakcının sayesinde eşyalar geldi yardımdan halılarda yatıp domates ekmek yedik günlerce. Bir sürü yenilik vardı ve bu çok korkutucuydu Lisede ilk defa arkadaşım olmuştu Maksude o hayatıma girdiği için minnettardım çünkü bana BTS'i zorla tanıtmıştı ve BTS beni büyük bir savaşçı haline getirmişti eğitim.hayatımda hızla yükselmiştim onur öğrencisi olarak bitirdim ve 2 yıllıkta olsa bir üniversiteye girmiştim 4 yıllık benim için her zaman imkansızdı zaten çünkü asla matematiği öğrenemedim. Ama bir şansım vardı ki oda devletin çocuğu olduğum için Memur olabilmiştim. Ama bu benim için iyi miydi değil miydi bilmiyorum. Hayatımda tek kalan kişi annanem üniversitem bittiği gibi beni bırakıp evlenmişti para için gitmişti bende yine selsefil yanlız kalmıştım ama o zaman bu kadar canım yanmamıştı arkadaşlarıma güvenmiştim yanlız değildim fakat oda uzun sürmedi meğersem o zamanda para için beni kullanmışlardı ve çöp gibi işleri bitince atmışlardı. Zamanında bana zorbalık yapan ailem de memur oldum diye bana yalakalık yapmaya başlamışlardı ama o kadar ruhsuz ve acımasızdım ki hiçbirine yüz vermedim sadece arkadaşlarıma güvenmiştim işte o zaman insanlara olan güvenimi kaybetmiştim . Fakat bunların hepsi Annanemin suçuydu çünkü ben işe girdiğimde veya öncesinde bana para nasıl yönetilir öğretmemişti bende saf olduğum için kulanılmıştım ve şimdi bir kısır döngüde gibi çıkmazdayım hem tamammen yanlız kaldım hemde ödeyemeyeceğim kadar büyük bir borca girdim. Ama hayır canımı en çok yakan borç veya yanlızlığım değildi.
Lanet olsun ki ben bir kıza aşık oldum evet bir kıza beynim kadar kalbimde enayiymiş heh!, dostum denemedim mi sanıyorsun bir erkeğe aşık olmayı çok denedim onu unutmak için kaç kişitle çıktım ama sikeyim olmuyor kalbim sürekli sürekli onu arıyor rüyalarımdan çıkmıyor kafamdan çıkmıyor benim için çok değerlisin biz herşeyden öteyiz diyor ama ben ona sevgimi her gösterdiğimde kacıyor. Hah! Gerçi anlıyorum sonuçta ben bir kızım hem kilolu hem acınası hemde lanet bir toplumda yaşayan, Ama bir şey söyleyim mi Siktir Et! Bu elimizde olan bir şey degil değil mi? Ben istemedim ki onun yanında su dökmüş kedi gibi olmayı deli gibi terlemeyi, kekelemeyi kalbimin delice carpan sesini, dizlerimin tutmayısını ona olan özlemimi haylırışlarımı susturamıyorum . Korkuyorum borçlarımı ödeyememekten, Bu kadar acınası bir şekilde yanlız oluşumdan, Sevdiğim kızın bir gün beni bırakmasından korkuyorum.
Bir gün canıma kıyarsam bu hiçkimsenin suçu değildir bu tamammen benim sucum saflığımın suçu. Ben sadece sevilmek istedim birinin önceliği olmak istedim ama bunu hak etmiyor oluşumu yeni fark ettim. Ne zaman biri gerçekten biri oldu desem onu benden aldılar ben yanlızlığa lanetlenmişim ve savaşacak gücüm bile yok. Enayi gibi herkese gülüyorum herkes beni çok mutlu ve güçlü sanıyor ne kadar komik. Acaba benim gibi insanlar var mıdır ? . Bazen gerçektwn korkuyorum bu haykırışlarımı o görürse diye aşık olduğumu ögrenirse kendini suçlayıp mesafe koymak isteyecek diye benden kaçacak soğuyacak gidecek diye o kadar korkuyorum ki. Diyemiyorum ki ona yaşamak icin tek sebebim sensin diye, diyemiyorum ki onsuz nefesn bile alamadığımı her gece deli gibi ağladığımı diyemedim ki. Sadece kesin bir şey var ki ben onunla herşey olmaya varım sadece yanımda olsun gitmesin benden değişmesin hiçbirşey ben onu uzaktanda severim, koklarım, öperim.
Ban aşkı anlat deseler tarif edemeyeceğin, isim koyamayacağın fakat seni içten içe yakan içinde deniz barındıran bir cehennem derdim. Lavların içinde seni serinleten bir esinti derdim...
Benim gibi olan var mı? Hayatı tamammen haksızlıklarla dolu olan Ne ailesi olan Ne arkadaşı olan Ne hayat amacı olan Ne borç içinde sürünen Finanstan anlayan birilerini bulmaya çalışıp yardım çıglıkları atan, Yanlızlık yetmiyormuş gibi üstüne kızlardan hoşlanan iyice yanlız kalacağını bile bile asla evlenemeyeceğini çünkü bir erkeğe asla güveneceğini bilmeyen o kadar çok tacize maruz kaldıktan sonra bir kız nasıl güvenebilir ki zaten.
Ne komik bir hikaye Ailesi olmayan biri asla Aile kuramayacak bu kişi ya borçları ödeyememekten yada sevgisizlikten ölüp gidecek.
Ama BTS'in de dediği gibi Hayat Devam Ediyor...
Not: Bruno Mars - Lady Gaga "Die With a Smile" bu sıralar ruhuma hitap eden şarkı.
0 Yorumlar